เรียนภาษาไทย-ติวO-NETสังคม : มาพิจารณามูลเหตุปัญหาการใช้ภาษาไทยจากแนวข้อสอบ

๒. นักศึกษาคิดว่าปัญหาสำคัญที่สุดสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาไทยคืออะไร  จงแสดงความคิดเห็นพร้อมยกตัวอย่าง

ตอบ

                ปัญหาที่ข้าพเจ้าคิดเห็นว่ามีความสำคัญที่สุดสำหรับนักเรียนในชั้นมัธยมศึกษานั้นคือการใช้ภาษาไทย ผิดวรรณะ การใช้ภาษาไทยผิดวรรณะนั้นก็คือการใช้ภาษาคำพูดโดยไม่คำนึงถึงตัวบุคคลที่กล่าวถึง เช่นเรียกบุคคลสูงอายุกว่า ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง บิดามารดา ครูอาจารย์ โดยใช้คำสรรพนามว่า “แก” บ้าง “เขา” บ้าง จากที่พบโดยส่วนตัวบางคนคิดว่าการพูดผิดวรรณะเป็นการพูดเพื่อให้สนิกใจหรือให้ดูใกล้ชิด จึงเกิดปรากฏการณ์การใช้คำ “แก” กับผู้ใหญ่จนแพร่หลาย นักเรียนบางคนไม่คิดจะพูดแต่ด้วยความเคยชิดและคะนองปากจึงกล่าวพูดตามเพื่อน อีกคำหนึ่งซึ่งข้าพเจ้าเห็นว่าเป็นการใช้คำผิดวรรณะเช่นกัน โดยส่วนนี้เป็นการใช้ในหมู่สื่อมวลชนโดยเฉพาะกลุ่มข่าวดารา ที่เริ่มมีการนำสรรพนาม “ชี” “ฮี” (She,He) ซึ่งเป็นคำสรรพนามภาษาอังกฤษมาใช้เรียนแทนผู้คนตามเพศ ดังที่ทราบกันดีอยู่ว่าสื่อมวลชนโดยเฉพาะกลุ่มข่าวดาราเป็นกลุ่มที่นักเรียนในช่วงชั้นมัธยมฯ มีความสนใจกันอยู่แล้วจึงไม่เป็นที่แปลกใจที่ภาษาดังกล่าวจะเข้ามามีอิทธิพลต่อคำพูดและภาษาไทยในกลุ่มนักเรียนมัธยมฯ  ปัญหาการใช้ภาษาไทยมิใช่ว่าเกิดในยุคสมัยนี้แต่เพียงอย่างเดียว หากแต่ปัญหาที่เกิดนี้เป็นมาตั้งแต่ในอดีตตลอดมา  

                       นอกจากจะมีปัญหาที่ใช้ภาษาผิดวรรณะแล้ว นักเรียนในระดับมัธยมศึกษายังมีปัญหาที่ใหญ่ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันนั้นคือ การพูด การเขียน การอ่าน ภาษาไทย โดยไม่แสดงความแตกต่างระหว่างอักษรควบกล้ำ และอักษรปกติ  โดยเฉพาะปัญหาการอ่านออกเสียง ร เรือ และ ล ลิง ซึ่งในปัจจุบันแทบที่จะแยกแยะว่าคำใดอ่านออกเสียงอย่างไร นักเรียนมัธยมศึกษาแม้จะทราบถึงข้อบกพร่องนี้ แต่มักไม่แก้ไขข้อบกพร่อง มักปล่อยตามเพราะเห็นเป็นแฟชั่น การอ่านและการพูดอาจจะมีปัญหาอยู่บ้างแต่ด้วยกระบวนความที่สื่อสารออกมาทำให้เราผู้ศึกษาภาษาไทยมาบ้างทราบได้เองว่าคำที่กล่าวถึงเป็นคำควบกล้ำหรือแท้จริงแล้วอ่านออกเสียงอย่างไร แต่จะมีปัญหาด้านการเขียนด้วยความที่นักเรียนชั้นมัธยมฯ หรืออาจกล่าวว่าเป็นทั้งประชาชนคนไทยทั้งหมดที่ไม่เห็นความสำคัญของการพูด อ่าน ออกเสียงให้ถูกต้องทำให้ส่งผลต่อเนื่องตามมานั้นก็คือการเขียนคำผิดเพราะอนุมานเอาเองว่าเขียนตามเสียงที่พูด เช่นที่กระผมประสบมาเองคือ เขียนคำว่าข้าวต้มเครื่องใน เป็นข้าวต้มเคื่องใน 

                     หากจะกล่าวว่าปัญหาการใช้ภาษาไทยนี้เป็นปัญหาที่ไม่หนักหนานักสิ่งที่จะตามาก็คืออีกไม่นานภาษาไทยจะสูญเสียคำในภาษาไปอีกมาด้วยการที่ไม่ออกเสียงพูดและอ่านให้ถูกต้อง ปัญหาต่อไปที่นักเรียนชั้นมัธยมฯมักใช้กันผิดหรือมีปัญหากันบ่อยคือการใช้อักษรแทนเสียงด้วยตัวเดียวกัน เช่น เขียนคำว่าเธอ เป็น เทอ เป็นต้นและเขียนภาษาไทยให้กลายเสียงหรือกลายหลักการเขียน เช่น เขียน ใจ เป็น จัย  ,   เขียน กัน   เป็น  กัลล ,  เขียน ใคร เป็น  คัย   แม้ว่าการเขียนภาษานี้จะเกิดเฉพาะกลุ่มผู้ใช้อินเตอร์เน็ท และเป็นภาษาที่มาง่ายไปง่ายเพราะเป็นภาษาวัยรุ่น แต่ก็นับว่าเป็นปัญหาใหญ่อย่างหนึ่ง  หากภาษาเขียนเหล่านั้นเกิดขึ้นเฉพาะในเครือข่ายออนไลน์คงจะไม่มีปัญหามากนักแต่หากมันไปปรากฏการใช้ในการตอบคำถามบนข้อสอบ ปรากฏการใช้ในโรงเรียนและปรากฏการใช้ในกลุ่มบุคคลที่เป็นบุคคลสาธารณะเช่นกลุ่มดารา และวงการเพลง ภาษาเหล่านั้นจะเพิ่มทวีอธิพลปัญหาในด้านภาษามากขึ้น แม้ว่าการกลายของภาษาจะเป็นเครื่องยืนยันความคงอยู่ของภาษา ภาษาไทยยังเป็นภาษาที่ผู้คนใช้อยู่และยังไม่ตาย

                      แต่หากเราไม่สามารถกระตุ้นเตือนกลุ่มบุคคลโดยเฉพาะกลุ่มนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาให้เห็นความสำคัญได้ ภาษาไทยจะมีแนวโน้มเสื่อมถอยลงอย่างมาก นักเรียนบางคนกล่าวว่าภาษาไทยเป็นภาษาที่ยากต่อความเข้าใจ พ่อแม่ผู้ปกครองบางท่านไม่เห็นความสำคัญของการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง เพราะมองว่าภาษาไทยเป็นภาษาประจำชาติและเป็นภาษาแม่ แม้ไม่มีการเรียนการสอนก็อาจจะสามารถพูดได้ และปัญหาการใช้ภาษาไทยในปัจจุบันโดยไม่เอยกล่าวเฉพาะกลุ่มนักเรียนมัธยม ฯ กล่าวโดยรอบเราจะเห็นว่าที่ปัญหาการใช้ภาษาไทยในปัจจุบันไม่สามรรถแก้ไขได้ดี ถูกต้องและตรงจุด สาเหตุสำคัญไม่ใช่การที่นักเรียนหรือประชาชนใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้อง เขียน อ่าน พูด ผิด ไม่ แต่เป็นเพราะคนไทยมีความคิดเห็นว่าภาษาไทยไม่มีความสำคัญต่อการรับรู้ บ้างท่านมีทัศนะว่าผู้เก่งภาษาต่างประเทศ เช่น ภาษาอังกฤษ เท่านั้นจึงเป็นคนเก่งหรือบางท่านเห็นว่าต้องส่งเสริมให้เด็กไทยได้ไปแข่งขัน เชาว์คณิต  วิทยาศาสตร์ โอลิมปิกเท่านั้นจึงเป็นคนเก่ง ผู้ใหญ่ในวงการศึกษาบางท่าน แสดงความยินดีเฉพาะนักเรียนที่เก่งด้านวิชาการ และภาษาต่างประเทศแต่หากมีนักเรียนคนใดเก่งภาษาไทย ก็มักไม่มีการชมเชยเท่าที่ควร

                    หากจะกล่าวว่านี่คือปัญหาที่ทำให้นักเรียนไทยและคนไทยไม่เห็นความสำคัญของภาษาไทยใช่หรือไม่ อาจจะกล่าวว่าใช่ เพียงแต่ผู้ที่ก่อให้เกิดปัญหาในด้านภาษาไทยทั้งในระดับโรงเรียน และระดับประเทศมาจากทัศนะของบุคคลนั้น ๆ เอง ดังนั้นหากจะกล่าวถึงปัญหาและโทษปัญหาแก่บุคคลใด ย่อมไม่สามารถกล่าวได้ชัดเจน แม้ว่าในตอนท้ายนี้อาจไม่เกี่ยวข้องกับการที่เกิดปัญหาการใช้ภาษาไทยในระดับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาก็ตาม แต่ที่ต้องกล่าวถึงด้วยที่ปัญหาใดปัญหาหนึ่งที่เกิดขึ้นมักจะมีอธิพล มูลปัญหาต่าง ๆ ประกอบกันขึ้นมาด้วย เราจึงไม่อาจกล่าวโทษหรือมองนักเรียนในชั้นมัธยมศึกษาว่าเป็นผู้ผิด แต่ควรกล่าวว่าการที่นักเรียนในชั้นมัธยมศึกษามีแนวโน้มการใช้ภาษาที่ผิดมากขึ้นขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ  ภายนอกที่มีอธิพลหลักและรองเป็นเหตุอยู่