เรื่องย่อ หลายชีวิต ตอน พรรณี
แหล่งอ้างอิง คึกฤทธิ์
ปราโมช์ ,ม.ร.ว. หลายชีวิต.
กรุงเทพฯ : ดอกหญ้า,2542
พรรณี
เธอคือผลผลิตแห่งตราบาปแห่งมารดา และเธอกำลังก้าวเข้าสู่วงจรนั้นอีกครั้ง
พรรณี : พรรณีไม่ใช่ชื่อจริง ๆ ของเธอ แต่คือ “รื่น”
รื่นเกิดและเติบโตมาพร้อมกับคำว่ายากจนแสนเข็ญ เธอมีแม่ผู้หนึ่งชื่อริ้ว
ยายริ้วอยู่กับรื่นเพียง 2
คน ทุกครั้งที่รื่นถามว่าพ่อของตนเป็นใคร
ยายริ้วจะดุด่าและทุบตีด้วยอารมณ์โกรธทุก ๆ ครั้ง รื่นถูกฝั่งความคิดไว้กับคำว่าจน
ไม่ว่าเธอจะต้องการอะไรหรือทำอะไรจะมีคำว่า “จน” จากปากของยายริ้วเสมอ
รื่นถูกแม่ขายให้คุณนายไปเลี้ยงด้วยเงิน 50 บาท
แม้ว่าคุณนายจะบอกว่าเอาไปเป็นลูกแต่แท้จริงแล้วคุณนายเอารื่นเป็นไปคนรับใช้
ด้วยค่าเงิน 50 บาท
ทำให้รื่นต้องทำงานเรื่อยไปอย่างไม่รู้ชะตาชีวิตว่าจะจบลงเมื่อใด รื่นตามคุณนายเข้ากรุงเทพ
ฯ คุณนายมีหลาน 2 คน หนึ่งหนึ่งเป็นผู้ชาย และอีกคนเป็นผู้หญิง
หลานชายชื่อคุณพงศ์ เมื่อเวลาผ่านไปทั้งรื่นและคุณพงศ์ต่างเข้าสู่วัยแรกรุ่น
ความคิดฝันของรื่นที่ต้องการเป็นเมียคุณพงศ์ ด้วยคิดว่าหากตนเป็นเมียได้
คงจะยกฐานะตนเองให้สบายได้ เป็นไปตามแผนที่รื่นวางไว้
ในที่สุดคุณพงศ์ก็มีใจรักใคร่ในตัวรื่นจนแอบเข้ามาในห้องของรื่น
รื่นถูกตบตีอย่างรุนแรง เธอจึงหนีไปกับยายคนขายกล้วยปิ้ง
โดยนางบอกว่าจะไปฝากไว้อยู่กับญาติของนาง แต่แท้จริงแล้ว นางขายรื่นให้กับซ่อง
ในที่สุดรื่นก็เปลี่ยนชื่อเป็นพรรณี พรรณีทำงานในซ่องจนตำรวจบุกเข้าจับ เธอถูกปล่อยตัว
เธอจึงเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อทำอาชีพเต้นรำในโรงแรม ซึ่งไม่ต่างอะไรกับโสเภณี
เธอตั้งครรภ์และคลอดลูกออกมา
เธอให้แม่ของตนเลี้ยงและเธอก็กลับมาทำอาชีพเดิมเพื่อส่งเงินให้ลูก
เธอพบกับคุณพงศ์อีกครั้ง รื่นต้องการจับคุณพงศ์เพื่อหวังในสมบัติมหาศาล
เธอหลอกเอาเงินคุณพงศ์ โดยที่คุณพงศ์เองก็ยินดีให้ เธอกลับมาเอาเงินก้อนใหญ่
สามหมื่นบาทมาให้แม่เพื่อให้เลี้ยงลูกของเธอ ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปกรุงเทพฯ
ด้วยใจที่เบิกบานว่าตนจะได้ครองสมบัติมากมายของคุณนาย
หากชายเสื้อของเธอไม่ติดกับลูกกรงเรือ รื่นคงรอดชีวิต ขณะที่ศพของเธอถูกลากมาที่ฝั่ง
ยังไม่มีผ้าคลุม มีชาวนาหนุ่มเดินมาเป็นกลุ่มต่างหัวเราะต่อสิ่งที่พบ แม้เธอตายไปแต่ร่างของเธอยังเป็นสิ่งที่สะดุดตาและเป็นสาธารณะจนวาระสุดท้าย
ข้อคิดจากเรื่องหลายชีวิต ตอน พรรณี
สิ่งที่ได้จากเรื่องพรรณี
ข้อคิดในเรื่องนี้คือการพยายามพัฒนาตนเอง
จะเห็นได้ว่ารื่นเกิดและเติบโตกับคำว่าจน ที่ยายริ้วพร่ำพูดอยู่ตลอดเวลา
และรื่นเองก็ยอมรับว่าตนเองนั้นจน การที่บอกกับตนเองตลอดเวลาว่าตนเองนั้นจน
เป็นเหมือนการสะกดจิตให้คิดแต่สิ่งนั้น ไม่มีการพัฒนา หากเรารู้ว่าเราเป็นสิ่งใด
ไม่ใช่สิ่งที่เราควรจะจมในสิ่งนั้น ๆ หากแต่ต้องทำการพัฒนาตนเอง
ให้พ้นจากสิ่งนั้นได้ เรื่องนี้ยังเด่นในเรื่องของการทำร้าย
การทำร้ายร่างกายที่รื่นต้องพบเจอกลายเป็นเรื่องธรรมดา การทำร้ายเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ
เรื่องนี้ทำให้ผมเห็นถึงคุณค่าของความรักและความเมตตา การใช้เหตุผลในการทำสิ่งต่าง
ๆ ไม่ใช้อารมณ์หรือความรู้สึกนำ
เมื่อรื่นหนีและถูกขายให้ซ่อง ทำให้ผมเห็นว่า
เราควรมีความเป็นสุภาพบุรุษให้มาก ซ่องและโสเภณี เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าผู้ชายบางคนเห็นคุณค่าของผู้หญิงเพียงวัตถุทางเพศเท่านั้น
ความเป็นสุภาพบุรุษและการให้เกียติรผู้หญิงเป็นสิ่งที่ควรประพฤติปฏิบัติ
ในด้านของความคิดของพรรณีที่ต้องการจะหลอกลวงเอาทรัพย์สมบัติของคุณพงศ์โดยใช้ความรักใคร่เป็นหนทาง
ให้ข้อคิดที่ว่า เราควรมีความพอใจในสิ่งที่ตนเองมี และควรจะไม่หลอกลวงผู้อื่น
พฤติกรรมของพรรณีที่ติดการพนันนั้นก็สื่อให้ผมเห็นว่า
การพนันไม่ใช่การลงทุนที่ดีเลย การพนันมีแต่ทำให้เกิดความเสียหาย ในบทประพันธ์จะพูดโดยเสมอว่า
เมื่อพรรณีเล่นการพนันบางครั้งก็เหมือนมีความร่ำรวยมายืนอยู่ตรงหน้า บางครั้งก็มีความยากจนอยู่ตรงหน้า
ดังนั้นการพนันจึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรที่จะเข้าไปยุ่งแต่ประการใดทั้งสิ้น
เรียนสังคมต้องครูเดช #ครูเดชสังคม
แก้ไขอ่านเขียนไทยไม่คล่อง ประสบการณ์กว่า 7 ปี ทดลองเรียนฟรี